Naturaleza muerta (2013)
Dirigido por: Uberto Pasolini | 92 minutos | drama, comedia | Actores: Eddie Marsan, Joanne Froggatt, Karen Drury, Andrew Buchan, Neil D'Souza, David Shaw Parker, Michael Elkin, Ciaran McIntyre, Tim Potter, Paul Anderson, Bronson Webb, Leon Silver, Lloyd McGuire, Wayne Foskett, Hebe Beardsall, William Hoyland, Deborah Frances-White y Andrew Ashford
John Key es un hombre solitario con una profesión solitaria. Como funcionario municipal, busca a los familiares de personas que han muerto solas. Si John no encuentra parientes cercanos, él mismo se encarga del funeral. En la casa del difunto busca música adecuada y cosas que pueda incorporar en su discurso fúnebre. Una existencia pacífica que termina el día en que muere su vecino de enfrente. La búsqueda de su familia le da un vuelco a la vida de John, aunque solo un poco.
El maravilloso John Key es el protagonista del segundo largometraje del inglés italiano importado Uberto Pasolini. Con su primera película, la mediocre comedia de balonmano 'Machan', Pasolini se basó en su éxito como productor de la exitosa película 'The Full Monty'. Con la tragicomedia 'Naturaleza muerta', Pasolini sigue el corazón más que la billetera. Como escritor, productor y director, no tenía que tener en cuenta a nadie. Esta es probablemente la razón por la que 'Naturaleza muerta' difícilmente se puede comparar con nada.
Si bien el mensaje no destaca por su originalidad (vale la pena recordar cada vida), la ejecución sí lo hace. La película está ambientada en el presente, pero en cuanto a tempo y decoración también podrían haber sido los años cincuenta. En lugar de una computadora, Key prefiere usar cinta adhesiva, sujetapapeles, bolígrafo y archivos de papel. También en términos de ropa, nuestro oficial parece haber salido de una máquina del tiempo. La decoración anticuada, la lentitud estilizada y la forma en que se filma todo esto (fotogramas estrechos, espacios vacíos, cuadros elegantes) hacen que la película parezca más continental que británica, más Kaurismäki que Loach.
En términos de actuación, todo el crédito es para Eddie Marsan, quien lleva la película de principio a fin. Es casi imposible volverse más modesto. Aunque los otros personajes siempre serán extras, el casting está bien. Con la adorable Joanne Frogatt (Anna en 'Downton Abbey') en un papel un poco más importante como la hija del vecino fallecido.
'Still Life' siempre toma las decisiones correctas. El corto tiempo de ejecución asegura que la estabilidad del estilo narrativo y visual no se vuelva en contra de la película. La música rara vez aparece, pero el tema recurrente realza la atmósfera. Y el humor siempre es oportuno. El resultado es una tragicomedia hecha con amor y artesanía. Nunca espectacular, pero entretenido desde el primer entierro hasta el último cadáver.
Henny Wouters
'Still Life' se lanzará en DVD y VOD el jueves 23 de abril de 2015.
Etiquetas: 3,5 estrellas, drama, crítico de cine | Henny Wouters, comedia
regresando
-------
Still Life (2013)
Regie: Uberto Pasolini | 92 minuten | drama, komedie | Acteurs: Eddie Marsan, Joanne Froggatt, Karen Drury, Andrew Buchan, Neil D’Souza, David Shaw Parker, Michael Elkin, Ciaran McIntyre, Tim Potter, Paul Anderson, Bronson Webb, Leon Silver, Lloyd McGuire, Wayne Foskett, Hebe Beardsall, William Hoyland, Deborah Frances-White, Andrew Ashford
John Key is een eenzame man met een eenzaam beroep. Als gemeenteambtenaar zoekt hij de nabestaanden van mensen die in hun eentje zijn gestorven. Als John geen nabestaanden vindt, verzorgt hij zelf de begrafenis. In het huis van de overledene zoekt hij naar gepaste muziek en naar zaken die hij in zijn begrafenisspeech kan verwerken. Een rustig bestaan, dat eindigt op de dag dat zijn overbuurman overlijdt. De zoektocht naar diens familie gooit John’s leven overhoop, zij het maar een beetje.
De wonderlijke John Key is de hoofdpersoon van de tweede speelfilm van de geïmporteerde Italiaanse Engelsman Uberto Pasolini. Met zijn eerste film, de matige handbalkomedie ‘Machan’, borduurde Pasolini voort op zijn succes als producer van succesfilm ‘The Full Monty’. Met de tragikomedie ‘Still Life’ volgt Pasolini meer het hart dan de portemonnee. Als schrijver, producer en regisseur hoefde hij met niemand rekening te houden. Allicht daarom is ‘Still Life’ nauwelijks ergens mee te vergelijken.
Terwijl de boodschap niet uitblinkt in originaliteit (ieder leven is het herinneren waard), is de uitwerking dat wel. De film speelt zich af in het nu, maar qua tempo en aankleding hadden het ook de jaren vijftig kunnen zijn. In plaats van een computer gebruikt Key liever plakband, paperclips, balpen en papieren dossiers. Ook qua kleding ziet onze ambtenaar eruit alsof hij uit een tijdmachine is gestapt. Door die ouderwetse aankleding, gestileerde traagheid en de manier waarop dit alles is gefilmd (strakke kaders, lege ruimtes, stijlvolle tableaus) oogt de film meer continentaal dan Brits, meer Kaurismäki dan Loach.
Qua acteren gaat alle lof naar Eddie Marsan, die de film van begin tot eind draagt. Ingetogener gaat bijna niet. Hoewel de andere personages altijd figuranten blijven, is de casting prima. Met de schattige Joanne Frogatt (Anna in ‘Downton Abbey’) in een iets belangrijker rol als dochter van de overleden buurman.
‘Still Life’ maakt steeds de juiste keuzes. De geringe speelduur zorgt ervoor dat de verhalende en visuele stijlvastheid zich niet tegen de film gaat keren. Muziek duikt zelden op, maar het terugkerende themaatje werkt wel sfeerverhogend. En de hStill Life (2013)
Regie: Uberto Pasolini | 92 minuten | drama, komedie | Acteurs: Eddie Marsan, Joanne Froggatt, Karen Drury, Andrew Buchan, Neil D’Souza, David Shaw Parker, Michael Elkin, Ciaran McIntyre, Tim Potter, Paul Anderson, Bronson Webb, Leon Silver, Lloyd McGuire, Wayne Foskett, Hebe Beardsall, William Hoyland, Deborah Frances-White, Andrew Ashford
John Key is een eenzame man met een eenzaam beroep. Als gemeenteambtenaar zoekt hij de nabestaanden van mensen die in hun eentje zijn gestorven. Als John geen nabestaanden vindt, verzorgt hij zelf de begrafenis. In het huis van de overledene zoekt hij naar gepaste muziek en naar zaken die hij in zijn begrafenisspeech kan verwerken. Een rustig bestaan, dat eindigt op de dag dat zijn overbuurman overlijdt. De zoektocht naar diens familie gooit John’s leven overhoop, zij het maar een beetje.
De wonderlijke John Key is de hoofdpersoon van de tweede speelfilm van de geïmporteerde Italiaanse Engelsman Uberto Pasolini. Met zijn eerste film, de matige handbalkomedie ‘Machan’, borduurde Pasolini voort op zijn succes als producer van succesfilm ‘The Full Monty’. Met de tragikomedie ‘Still Life’ volgt Pasolini meer het hart dan de portemonnee. Als schrijver, producer en regisseur hoefde hij met niemand rekening te houden. Allicht daarom is ‘Still Life’ nauwelijks ergens mee te vergelijken.
Terwijl de boodschap niet uitblinkt in originaliteit (ieder leven is het herinneren waard), is de uitwerking dat wel. De film speelt zich af in het nu, maar qua tempo en aankleding hadden het ook de jaren vijftig kunnen zijn. In plaats van een computer gebruikt Key liever plakband, paperclips, balpen en papieren dossiers. Ook qua kleding ziet onze ambtenaar eruit alsof hij uit een tijdmachine is gestapt. Door die ouderwetse aankleding, gestileerde traagheid en de manier waarop dit alles is gefilmd (strakke kaders, lege ruimtes, stijlvolle tableaus) oogt de film meer continentaal dan Brits, meer Kaurismäki dan Loach.
Qua acteren gaat alle lof naar Eddie Marsan, die de film van begin tot eind draagt. Ingetogener gaat bijna niet. Hoewel de andere personages altijd figuranten blijven, is de casting prima. Met de schattige Joanne Frogatt (Anna in ‘Downton Abbey’) in een iets belangrijker rol als dochter van de overleden buurman.
‘Still Life’ maakt steeds de juiste keuzes. De geringe speelduur zorgt ervoor dat de verhalende en visuele stijlvastheid zich niet tegen de film gaat keren. Muziek duikt zelden op, maar het terugkerende themaatje werkt wel sfeerverhogend. En de humor is steeds goed getimed. Het levert een met liefde en vakmanschap gemaakte tragikomedie op. Nooit spectaculair, maar vermakelijk van de eerste begrafenis tot het laatste lijk.
Henny Wouters
‘Still Life’ verschijnt donderdag 23 april 2015 op DVD en VOD.
Tags: 3.5 sterren, drama, filmrecensent | Henny Wouters, komedie
terugkerende umor is steeds goed getimed. Het levert een met liefde en vakmanschap gemaakte tragikomedie op. Nooit spectaculair, maar vermakelijk van de eerste begrafenis tot het laatste lijk.
Henny Wouters
‘Still Life’ verschijnt donderdag 23 april 2015 op DVD en VOD.
Tags: 3.5 sterren, drama, filmrecensent | Henny Wouters, komedie
terugkerende
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Comentate algo, no seas amarrrrgo... y si comentás, no nos amargués :D